GERÇEK HAYATTAN ALINTI İSTEDİĞİN BİLEZİK

12 yaşım en garip yaşım olmuştur benim. O zamanlar çocuk esirgeme kurumundaki 3ncü yılımdı.O gün de her zamanki gibi bir sabah her zamanki iğrenç kahvaltıdan vardı. Her şey saat tam 10:43 de onun gelişi ile değişti. Ebru, 14 yaşında tam 5 tane yurt değiştirmiş kalıplara sığmayan kızım. Öğlen yemeğinde hep yaptığım gibi tek başıma otururken, hayatımın sonuna kadar duymak için her şeyimi vereceğim sesi duydum ''oturabilir miyim?'', tabi oturabilirsin, hatta ben kalkayım sadece sen otur, hatta bu dünyadaki herkesi öldürmemi bekle, sadece sen ve ben oturalım burada gibi düşüncelere dalmışken bir de o kar gibi soğuk pamuk kadar yumuşak eliyle omzuma dokundu, bu kız gerçekten beni öldürmek istiyor. Yemeğimizi bitirene kadar hiç konuşmadık, benim dilim tutuldu ama o neden konuşmadı 10 yıl sonra öğrenecektim bu sorunun cevabını.Akşam yemeğine kadar da birbirimizi hiç görmeyiz derken, kaçalım mı? dedi. Olur dedim. Daha önceden ikimizin de bu konuda bir hayli tecrübeli olduğunu varsayarak hiç de zor olmadı bu.Saat gece 1'de karanlık şehirde sadece ikimiz. O geceyi bir parkta geçirdik. İkimizinde hayatının en güzel en huzurlu gecesiydi. Sonra gün boyu bana hikayesini anlattı. İlk defa 5 yaşında üvey babasının tecavüzü ile başlamış her şey. 7 yaşında da yurt müdürünün tacizleri devam ederken ilkokul boyunca devam eden öğretmen tacizleriyle hayatı bombok olmuş Ebru'nun. Canına her tak ettiğinde bileğine bir çizik atmış ve ardından yurtlara kapatılmış.Biz bunları konuşurken akşam olmuş ve yanıp sönen mavi-kırmızı ışıklarla kendimize geldik.Polis bizi aldığı gibi yurda tekrar yolladı,böyle birkaç defa da kaçma girişimimizden sonra pes edip 18 yaşına gelince topluma karışmamız için bizi özgür bıraktılar. Özgür bırakmak ama ne özgür bırakmak, sudan çıkmış balık gibi bir özgür bırakmaktı bu. Bakkaldan ekmek nasıl alınır öğrenmeden, hayata devam etmemizi beklemişlerdi bizden. Bir şekilde hayata tutunduk da. O günden sonra aradan 10 yıl geçti, Ebru ile yollarımız 10 yıl sonra bu gün yine kesişti. Bu sabah bir düğün davetiyesi aldım. Ebru ve Hasan bu mutlu günlerinde beni de aralarında görmekten mutluluk duyarmış.